Bekijk hier onze persoonlijke herinneringen

Veelal video's gemaakt door Richard Krijgsman.

Dagelijks hebben wij natuurlijk ook te maken met de Alzheimer bij pa, ofwel "Mr Bersama". Wij proberen zoveel mogelijk leuke dingen samen nog te doen en daar waar het kan wordt dat door ons zelf ook vastgelegd. Hoe gaat het met pa? Wat houdt ons bezig? Bekijk onze momenten hier.

EEN LESJE NAAIEN

Hey pa, weet je nog dat onderzoek? Je hebt wel een last van momenten waarop het lijkt dat je er even niet bent. Een "absance" noemen ze dat als het te maken zou hebben met epilepsie. Ik zelf denk dat het misschien ook te maken kan hebben met de vasculaire vorm van dementie die je helaas naast Alzheimer ook nog eens hebt. Omdat wij ons samen met jou toch wel zorgen maakten zijn wij naar het ziekenhuis gegaan voor onderzoek. Maar, je mocht een nacht niet slapen! Nou dat hebben we samen toch maar mooi gefixed. Jij hebt mij jouw eerste naailes gegeven na 35 jaar! Beter laat dan nooit!

 OORLOGSMUSEUM OVERLOON

Een dagje Oorlogsmuseum in Overloon. Volgens mij was jij enorm onder de indruk van al het materiaal en informatie op die dag. Maar wat moest jij weer stralen bij het zien van die oude mooie motors. Je straalde van oor tot oor bij de Harley Davidson Liberator. Mooi om je zo te zien pa maar ik zie ook vandaag duidelijk de kleine stapjes. Je behoefte aan begeleiding, begeleid door je eigen handen.

KLEIN COSTA RICA SOMEREN

Je wilde graag naar Klein Costa Rica in Someren. Nou, dan doen we dat toch! Enkele dagen hiervoor was je samen met je broer en zus ook bij een vlindertuin geweest. Van de foto's en video's kon ik begrijpen dat je met vlinders wel iets hebt. En ja hoor, ook weer hier ben jij in staat met deze kleine diertjes helemaal in contact te komen wat niemand anders daar lukte die dag.

KERMIS VENRAY 2022

Wat heb je weer genoten! 's Middags deden we samen boodschappen en toen zei je uit het niets dat je graag naar de Kermis wilde. Je gaf aan te willen ervaren wat het met je deed. Al die prikkels van mensen om je heen, muziek, donker, de lampen, een drankje... Maar wat deed je het goed. Ik heb je echt zien stralen en genieten. En hoe lekker om weer even met mam op de dansvloer te staan. Bedankt hiervoor!

ZOOPARC OVERLOON

Ja pap, ik noem het maar ons eerste rolstoel uitje. Ik durf wel hardop te zeggen dat het lopen best hard achteruit gaat hè. Begin oktober liep je voor het eerst met de rollator maar eigenlijk is dat op sommige momenten al niet eens meer haalbaar. Niet omdat jij het niet kan, maar het kost je wel bakken vol energie. Dat zorgt dan meestal voor nog wat meer probleempjes. Ik vroeg dan ook of je het goed vond als we de rolstoel zouden gaan gebruiken. Dan is de gedachten dat je wel meer energie houdt om echt aandacht te hebben voor alles om je heen en de gesprekken met ons. En lachen, heel veel lachen. Dat je zonder gedoe gaat zitten en je laat rondrijden is best wel inspirerend. Je zegt wel eens "wat moet, dat moet". Maar wat moet dat dan soms lastig zijn. Ook nu blijf je nog steeds een voorbeeld voor mij. Het kan trouwens ook zo zijn dat je mij gewoon wilt laten zwoegen en zweten maar vooruit. Voor die lach rijd ik nog een rondje!

VOOR HET EERST LOGEREN BIJ NOTENBOOM

"Ik vind het spannend dat je mij hier achterlaat!"
Ik wil dit toch graag naar buiten brengen. Want het zijn niet altijd de leuke dingen. Nog geen twee jaar nadat je diagnose Alzheimer kreeg is één van de zwaarste momenten daar. Door een mengbeeld van dementie en bijkomende klachten gaat de achteruitgang helaas hard, heel hard. Op deze dag zijn ben jij begonnen met het opbouwen van het logeren. Logeren bij je mogelijk nieuwe woonplek, een woongroep voor jonge mensen met dementie. Helaas weten wij dat het op kort termijn je vaste woonplek kan worden. Omdat dit nooit goed uitkomt willen we al zeker niet te laat zijn. Maar wat is dan op tijd of te vroeg? Is er een juiste tijd? Zijn er nog andere opties? Kunnen we thuis nog iets? Is het dit ?We zitten al over de 100% zorgcapaciteit heen, al een tijdje. Thuis zit je vrouw, ook nog steeds jong en die moet om het hoofd buiten de bijstand te houden wel fulltime blijven werken. Thuis kunnen we helaas niet bieden wat jij en wat mama nodig hebben om dit proces te dragen. Goed te dragen, verantwoord te dragen. Ik vroeg je gister avond wat je spannend vond, toen je neerplofte op je “nieuwe” bed. “Dat je mij hier achterlaat” zei je toen. Je snapt gelukkig wel waarom, dat kon je zelf verwoorden. We nemen onze verantwoordelijkheid en maken keuzes, een keuze, samen!

“Life is not easy. It is not. Don’t try to make it that way. Life’s not fair, it never was, it isn’t now and it won’t ever be. Do not fall into the trap, the entitlement trap, of feeling like you’re a victim. You are not.” – Matthew McConaughe